Huis Doorn

Huis Doorn is vooral bekend als de voormalige residentie van de Duitse ex-keizer Wilhelm II.

Het huis heeft zijn wortels in de vroege middeleeuwen. Al in de negende eeuw wordt er melding gemaakt van een ‘villa Thorhem’. Deze hof werd bezit van de domproosdij van Utrecht, en rond 1200 werd het zelfs eigendom van de domproost zelf. Waarschijnlijk is eind dertiende eeuw het eerste kasteel Doorn gebouwd. Dit was in eerste instantie een rechthoekig ommuurd terrein met torens op de hoeken. In de loop van de tijd werden er op de binnenplaats tegen de ringmuur aan verschillende woonvleugels opgetrokken.

Op 23 november 1635 werd huis Doorn door het domkapittel verkocht aan Reynier van Golsteyn, die heel wat geld in het huis moest steken om het weer bewoonbaar te maken. Na in bezit te zijn geweest van verschillende eigenaren werd het huis in 1792 verkocht aan Wendela Eleonora ten Hove, weduwe van mr. Jan Carel Godin. Zij liet het huis verbouwen tot een neoclassicistisch landhuis met een regelmatige U-vorm.

In 1919 werd huis Doorn gekocht door de uit Duitsland gevluchte keizer Wilhelm II. Na zijn vlucht was hij met echtgenote en hofhouding ruim een jaar lang te gast geweest bij graaf Bentinck op kasteel Amerongen. Met de aankoop van huis Doorn verwierf hij zich een eigen permanente residentie. Hij richtte het in met meubilair dat afkomstig was uit zijn Duitse kastelen. Het ging in totaal om 54 wagonladingen aan inboedel. Wilhelm heeft het huis grondig laten renoveren en deels laten verbouwen. Het park werd aangepast, en er kwam een groot poortgebouw waar de hofmaarschalk, de wacht en Wilhelms gasten konden verblijven. Na Wilhelms dood in 1941 werd huis Doorn tot een museum opengesteld voor het publiek.
×